شهادت امیرالمومنین تسلیت باد

امشب شهادت امیر مومنان است

این دل نوشته را به او اهدا می کنم

یا علی یا علی یا علی

یا علی می گویم و از او می نویسم چرا که شور این نام مرا بر

آن داشت تا به تو بگویم آنچه در این دل نهفته بود ؛

این را باید بگویم که تو را کسی نشناخت از این مردمان خاکی ،

صریحتر بگویم من که نامت را میبرم برای آن است که مشکلم

حل شود و نمی دانم که نام تو بزرگتر از این حرفها است .

نام تو کلید در بهشت است و یاد تو بهشت من ،

شنیده ام که در آن زمان ها فرموده بودی : از من بپرسید قبل از

اینکه من از میان شما روم  ولی چه می پرسیدند ...

نپرسیدند راه آسمان را ، راه انسانیت را و . . .  میدانی اگر می

پرسیدند من و تو به افق بالاتری از علم می رسیدیم و ..

اما او لب فرو بست و اندک گوهر هایی درخشان برای ما به

یادگار گذاشت که تا امروز برق آن چشم ها را خیره کرده و زبان

ها متحیر از توصیف آن ، من یک سوال از تاریخ دارم ای تاریخ چرا

نمی گویی آنچه بر امیر مومنان گذشت چرا نمی گویی مدفن او

تا زمان امام صادق پنهان بود چرا شیعه از بردن نام او می

 هراسید  و نام تو را در سینه خود نگه داشت و چقدر شیعیان به

جرم بردن نام تو به زندان رفتند ، کشته شدند و ...

و می دانم تاریخ به من جواب قانع کننده ای نمی دهد ،

بگذریم

دل هوای نجف کرده هوای ایوان با صفایت ؛ آن ایوان که اگر با

غم ها ی عالم به آنجا بروی ، شادی تمام وجودت را فرا می

گیرد و با تمام وجود می گویی :

حیدرا صاحب ولای من تویی

یا امیر المومنین آمده ام مرا از کلمات گهربارت سیرابم کنی و

تنظیم کنم تپش قلبم را به نام تو و عجین کنم سرشتم را به

محبت تو چرا که خود را اینگونه به بهشت نزدیکتر می بینم

لیکن جاده ای که من از اعمالم می سازم تا به بهشت برسم

ممکن مستقیم باشد یا پر پی و خم پر از سنگلاخ و گردنه های

صعب العبور  اما می دانم به حوض کوثر به دیدنت نائل می شوم

من از تو می خواهم که فرزندت مهدی بیاید و راه آسمان را به

من نشان دهد - خسته شدم از بس به زمین نگریستم –

یا امیر المومنین از اینکه به من اجازه دادید از شما بنویسم

ممنوم  امیدوارم مرا به یک نگاه مهمان فرمایید

با تقدیم احترام